
เมื่อเช้าวิ่งรอบ บก.ทบ. ๓ รอบ รอบละ ๘๐๐ เมตร ก็รวม ๒.๔ กิโล เหนื่อยกำลังพอดี
เทียบกะสมัยก่อนคงไม่ได้ สมัยเรียน ที่วิ่งเช้าเย็น ทีละ ๕.๕ ไมล์ รวมวันละ ๑๑ ไมล์ (ราว ๑๘ กม.) แถมยังเล่น weight ต่อ ฟิตจริงๆ ก็ถือว่ายุคสมัยเปลี่ยนไป การปฏิบัติก็เปลี่ยนไป
เหมือนกับการทำงานที่จุดมุ่งหมายในการทำงานของคนเราจะเปลี่ยนไปไหมถ้าเวลาเปลี่ยนไป เช่น ตอนที่ยังโสด ตอนที่แต่งงานใหม่ๆ ตอนที่มีลูกเล็ก ตอนลูกโตแล้ว กับตอนใกล้เกษียณ คนเราจะมีจุดมุ่งหมายในการทำงานเหมือนกันไหม ... ก็น่าจะไม่เหมือนกันนะ เท่าที่สังเกตุ จะมีคนพูดเสมอว่าตอนเด็กๆ (หมายถึงตำแหน่งเล็กๆ) จะมีอุดมการณ์แรงกล้า แต่พอตอนโตขึ้นอุดมการณ์หายไปไหนหมด อาจจะไม่ได้เป็นว่าอุดมการณ์หายไป แต่จุดมุ่งหมายของการทำงานหรือของชีวิตเปลี่ยนไปต่างหาก
ที่อ่านมาบางที่ เขาบอกว่าต้องกำหนดจุดมุ่งหมายของชีวิตไว้แล้วก็เดินทางไปถึงจุดนั้น แต่ทีนี้ก็ต้องถามว่าจุดมุ่งหมายที่ว่านี้มันจะเปลี่ยนไปไหม ก็น่าจะต้องเปลี่ยนนะเพราะความจำเป็น/สถานการณ์ในชีวิตคนเราก็ต้องเปลี่ยนไป แล้วถ้ามันเปลี่ยน เส้นทางเดินที่กำหนดไว้ก็ต้องถูกเปลี่ยนไปด้วย สรุปแล้ว จุดมุ่งหมาย/แนวทางดำเนินชีวิตที่กำหนดไว้แต่แรกนั้น สุดท้ายก็ต้องเปลี่ยน
แต่ก็คงไม่ได้หมายความว่าจะต่อต้านการกำหนดจุดหมายนะ อย่างน้อยการกำหนดจุดหมายก็น่าจะยังดีกว่าการไม่มีแผนอะไรเลย ถึงแม้แผนนั้นจะเปลี่ยนแปลงไป แต่อย่างน้อยเราก็ยังมีแนวทางเดินที่เกิดจากการคิดกลั่นกรองมาแล้วบ้าง
ไม่มีความคิดเห็น:
แสดงความคิดเห็น